• Metoda nauki czytania symultaniczno-sekwencyjna Cieszyńskiej
• Dziecięca Matematyka
• Metoda Ruchu Rozwijającego Sherborne
• Metoda Pedagogiki Zabawy Klanzy
• Metoda Twórczego Ruchu Orffa
• Gimnastyka mózgu Dennisona
• Metoda Rozwijająca Labana
  
  

Realizując program wychowania przedszkolnego wykorzystujemy elementy wielu atrakcyjnych metod wspierających aktywność, samodzielność, zachęcających do twórczych poszukiwań, pozwalających na ukazaniu zalet i walorów każdego dziecka. W pracy z dziećmi wykorzystujemy następujące metody:

• Nauka języka angielskiego naturalnymi metodami dostosowanymi do możliwości rozwojowych małego dziecka (wg autorskiego programu).
• Metoda Dobrego Startu prof. M. Bogdanowicz
• Dziecięca Matematyka E. Gruszczyk-Kolczyńskiej
• Metoda Pedagogiki Zabawy - Klanzy
• Kinezjologia Edukacyjna Paula Dennisona
• Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne
• Metoda Twórczego Ruchu Carla Orffa
• Metody relaksacyjne
• Muzykoterapia
• Bajkoterapia
• Metoda Knillów
• Metoda Porannego Kręgu
  
  

• Metoda Dobrego Startu Marty Bogdanowicz
  Założeniem tej metody jest jednoczesne rozwijanie funkcji językowych i funkcji spostrzeżeniowych.. Metoda Dobrego Startu angażuje jednocześnie wiele zmysłów, dodatkowo usprawnia koncentrację, pamięć i operacje myślowe. Metoda Dobrego Startu wszechstronnie oddziałuje na rozwój psychomotoryczny dziecka i ułatwia naukę czytania i pisania. Może być wykorzystywana w pracy z dziećmi prawidłowo rozwijającymi się w celu stymulowania rozwoju, jak i z dziećmi o zaburzonym rozwoju w celu rehabilitacji zaburzeń. Metoda spełnia również rolę profilaktyczną. Zapobiega występowaniu dysleksji rozwojowych, czyli specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu, a tym samym niepowodzeniom szkolnym. Elementem uatrakcyjniającym zajęcia są odpowiednio dobrane do ćwiczeń piosenki o tematyce dziecięcej.
  
  
• Dziecięca Matematyka - Wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci wg Edyty Gruszczyk - Kolczyńskiej i Ewy Zielińskiej
  Edyta Gruszczyk - Kolczyńska i Ewa Zielińska na podstawie długich obserwacji stworzyły program wspomagania rozwoju umysłowego łącząc go w jeden proces:
  
  
  • intensywne wspomaganie rozwoju inteligencji operacyjnej dzieci,
  • kształtowanie odporności emocjonalnej potrzebnej dzieciom do pokonywania trudności,
  • rozwijanie umiejętności matematycznych dokonywanych w naturalnych sytuacjach życia codziennego, podczas nadarzających się okazji i wymaganych potem na lekcjach matematyki.
    
    
  Myślą przewodnią „Dziecięcej matematyki” Gruszczyk- Kolczyńskiej jest wtopienie edukacji matematycznej w proces wspomagania rozwoju umysłowego”. Edukacja matematyczna dzieci musi być połączona z intensywnym rozwojem myślenia, z kształtowaniem odporności emocjonalnej oraz z ćwiczeniem pewnych umiejętności matematycznych. W tej edukacji liczą się przede wszystkim osobiste doświadczenia dziecka, które są budulcem, z którego maluch tworzy pojęcia i umiejętności. Odpowiednio dobrane wpływają na rozwój myślenia i hartowania dziecięcej odporności. Podczas ich przetwarzania dziecko nazywa przedmioty i wykonywane czynności, co doskonali koncentrację uwagi i pozwala mu dostrzec to, co istotne. Dzięki dziecięcej matematyce, dzieci bardzo chętnie pokonują trudności i wytrwale wykonują polecenia, gdyż zadania prezentowane są w sposób przyjemny. Dzięki tej metodzie dziecko chętnie i na długo zaprzyjaźni się z matematyką. Jest to forma zabawy, radosnego działania dziecka.
  
  
• Zajęcia plastyczne

  Zajęcia plastyczne prowadzone są przez wykwalifikowanych nauczycieli. Obejmują one działania z wykorzystaniem różnorodnych materiałów, ciekawych form i technik plastycznych. Należą do nich: lepienie z plasteliny, gipsu, masy solnej, masy papierowej; rysowanie kredkami świecowymi, pastelami, świecą, kredą, węglem, pastą do zębów, tuszem; malowanie palcami, mokre w mokrym, stemplowanie korkami, origami, decoupage, frottage, wyklejanie watą, papierem kolorowym, bibułą, ozdabianie brokatem, rafią.

  Prace plastyczne z wykorzystaniem materiałów ekologicznych: pudełka po artykułach spożywczych, ścinki z papieru, gazety, rolki po papierze toaletowym, talerzyki, płyty, wata, płatki kosmetyczne, piórka, guziki, koraliki, skorupki itp.

  Prace plastyczne z materiałów przyrodniczo-sezonowych: szyszki, liście, kasztany, żołędzie, piórka, suszone zioła itp.

  Malowanie do muzyki, malowanie na szkle, malowanie farbami plakatowymi, akwarelowymi, wycinanie z materiału, filcu, bibuły, papieru kolorowego, gazet itp.

  Wykonywanie konstrukcji przestrzennych z wykorzystaniem pudełek tekturowych, plastikowych kubeczków i innych materiałów.

• Metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne
  Metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne to system ćwiczeń oraz zabaw ruchowych, który wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka. Metoda ta opiera się na usprawnianiu motoryki, poznawaniu przez dzieci własnego ciała, kształtowaniu poczucia siły, sprawności, a także możliwości ruchowych. Maluch mający zaufanie do siebie i bliskich mu osób, czuje się bezpieczny, lepiej się rozwija, a także jest bardziej twórczy. Równocześnie dziecko kształtuje zdolność tworzenia więzi i rozwija świadomość orientacji przestrzennej. Metoda Ruchu Rozwijającego jest propagowana na całym świecie jako jeden z ważniejszych czynników rozwoju psychomotorycznego młodszych dzieci.
  
  
• Metoda Pedagogiki Zabawy wg Klanzy
  Zabawa jest podstawową formą działalności i aktywności dzieci, a poprzez zabawę dzieci poznają i odkrywają świat, lepiej poznają siebie i innych, doświadczają, uczą się, komunikują się, odczuwają i przeżywają. W pedagogice zabawy bardzo istotne jest to, iż z repertuaru tradycyjnych zabaw wybiera się tylko te, które nie stwarzają napięcia powodowanego nadmierną rywalizacją i nie ośmieszają jej uczestników. Proponowane zabawy sprzyjają aktywności wszystkich członków grupy. Metoda ta posługuje się różnymi środkami, takimi jak: słowo pisane i mówione, gest, ruch, taniec, malowanie, dotyk, dźwięk, odgrywanie ról, pantomima. Sytuacje stwarzane w trakcie zabawy uczą dzieci wypowiadania swoich uczuć na forum publicznym i poszanowania uczuć innych. Pomagają także dostrzec wartość i różnorodność członków grupy wynikającą z ich dotychczasowych doświadczeń, zdolności, umiejętności, wrażliwości, wyobraźni czy wiedzy. Pedagogika Zabawy pozwala na zmniejszanie lęku, obaw, dystansu między wszystkimi członkami grupy, w tym także między prowadzącym, np. wychowawcą a grupą. Metodzie tej towarzyszą piosenki, tańce, rymowanki i chusta animacyjna.
  
  
• Metoda twórczego ruchu Carla Orffa
  Założeniem tej metody jest rozwijanie kultury fizycznej dziecka w korelacji z kulturą muzyczną i kulturą słowa. Polega na twórczym obcowaniu z muzyką realizującym się w różnych formach ruchu: tańcu, śpiewie, mowie, grze na instrumentach, pantomimie. Twórca tej metody wyszedł z założenia, iż ćwiczenie gimnastyczne należy rozwijać w ścisłej korelacji z kulturą rytmiczno - muzyczną oraz kulturą słowa. Głównym celem i zadaniem metody jest wyzwolenie u dzieci tendencji do samoekspresji i rozwijania inwencji twórczej (zwłaszcza w powiązaniu muzyki z ruchem). Zarówno muzyka jak i ruch oraz żywe słowo przenikają się wzajemnie, przy czym w konkretnych ćwiczeniach dominuje zwykle jeden z wymienionych elementów. Tworzenie, odtwarzanie i słuchanie stanowią integralną całość, a rozumiana w ten sposób aktywność muzyczna jest instrumentem twórczego rozwoju.
  
  
• „Gimnastyka Mózgu” - Paula Dennisona jest programem Kinezjologii Edukacyjnej, która bazuje na wykorzystywaniu naturalnego ruchu fizycznego, niezbędnego do organizowania pracy mózgu i ciała. Ruch fizyczny i rozwój intelektu szczególnie ściśle związane są ze sobą w dzieciństwie. Rozwój dziecka powinien, zatem kroczyć naturalną drogą, w oparciu o naturalne mechanizmy integracji myśli i ruchu. Dennison odkrył ogromne możliwości dwóch zasadniczych typów ruchów, które powodują uaktywnienie naturalnych mechanizmów i w związku z tym wielokrotnie zwiększają szybkość przekazywania informacji, umożliwiają swobodny rozwój funkcji psychofizycznych, zapewniają optymalną pracę układu nerwowego, a także łatwość i spontaniczność uczenia się. Jest to możliwe dzięki zastosowaniu opracowanych przez Dennisona zestawów działań i ćwiczeń psychomotorycznych. Ważnym elementem ćwiczeń jest picie wody (nasz organizm w większości składa się z wody, picie wody pobudza energię). Woda jako najlepszy elektrolit zapewnia efektywne przyswajanie, przetwarzanie i przechowywanie informacji, a także sprawny przebieg elektrycznych i chemicznych procesów w mózgu i całym ciele. Metoda ta pobudza do rozwoju zablokowane wcześniej wskutek stresu, chorób lub błędów wychowawczych możliwości fizyczne, intelektualne i psychiczne człowieka. Ćwiczenia „Gimnastyki Mózgu” jak potwierdzają liczne badania przeprowadzone w wielu krajach, sprzyjają lepszemu zapamiętywaniu i uczeniu się a także ułatwiają nawiązywanie kontaktów z otoczeniem i wspierają układ odpornościowy.
  
  
• Metoda Knillów
  To programy aktywności opracowane przez Mariannę i Christophera Knill. Stanowią ramy, dzięki którym rozwija się kontakt społeczny, ruch i zabawa. Programy mogą być stosowane przez każdą osobę, która ma regularny kontakt z dzieckiem. Można je wykonywać codziennie i jeśli to możliwe o tej samej porze dnia. Podstawą metody jest to, że dziecku jest dane inne niż do tej pory zaplanowane i systematyczne doświadczenie ruchów swojego ciała. Do programów dołączone są kasety ze specjalnie skomponowaną muzyką, która powinna towarzyszyć wszystkim wykonywanym czynnościom.